Snelle diagnose van bloedbaaninfecties

Bloedbaaninfectie (BSI) verwijst naar een systemisch ontstekingsreactiesyndroom veroorzaakt door de invasie van verschillende pathogene micro-organismen en hun toxines in de bloedbaan.

Het verloop van de ziekte wordt vaak gekenmerkt door activering en afgifte van ontstekingsmediatoren, wat een reeks klinische symptomen veroorzaakt zoals hoge koorts, koude rillingen, tachycardie, kortademigheid, huiduitslag en veranderde mentale toestand, en in ernstige gevallen shock, DIC en multi-inflammatie. -orgaanfalen, met een hoog sterftecijfer. verworven HA) gevallen van sepsis en septische shock, goed voor 40% van de gevallen en ongeveer 20% van de gevallen op de intensive care. En het hangt nauw samen met een slechte prognose, vooral zonder tijdige antimicrobiële therapie en gerichte controle van de infectie.

Classificatie van bloedbaaninfecties volgens de mate van infectie

Bacteriemie

De aanwezigheid van bacteriën of schimmels in de bloedbaan.

Bloedvergiftiging

Het klinische syndroom dat wordt veroorzaakt door de invasie van pathogene bacteriën en hun toxines in de bloedbaan, is een ernstige systemische infectie.

Pyohemia

Levensbedreigende orgaandisfunctie veroorzaakt door ontregeling van de reactie van het lichaam op infectie.

Van groter klinisch belang zijn de volgende twee daarmee samenhangende infecties.

Speciale katheter-geassocieerde bloedbaaninfecties

Bloedbaaninfecties geassocieerd met katheters die in bloedvaten zijn geïmplanteerd (bijv. perifere veneuze katheters, centraal veneuze katheters, arteriële katheters, dialysekatheters, enz.).

Speciale infectieuze endocarditis

Het is een infectieziekte die wordt veroorzaakt door de migratie van ziekteverwekkers naar het endocardium en de hartkleppen, en wordt gekenmerkt door de vorming van overtollige organismen in de kleppen als een vorm van pathologische schade, en door embolische infectiemetastase of sepsis als gevolg van het afstoten van overtollige organismen.

Gevaren van bloedbaaninfecties：

Een bloedbaaninfectie wordt gedefinieerd als een patiënt met een positieve bloedkweek en tekenen van systemische infectie. Bloedbaaninfecties kunnen secundair zijn aan andere infectieplaatsen, zoals longinfecties, buikinfecties of primaire infecties. Er is gemeld dat 40% van de patiënten met sepsis of septische shock wordt veroorzaakt door bloedbaaninfecties [4]. Er wordt geschat dat er jaarlijks wereldwijd 47-50 miljoen gevallen van sepsis voorkomen, met ruim 11 miljoen sterfgevallen als gevolg, met een gemiddelde van ongeveer 1 sterfgeval per 2,8 seconden [5].

Beschikbare diagnostische technieken voor bloedbaaninfecties

01 PCT

Wanneer systemische infectie en ontstekingsreactie optreden, neemt de secretie van calcitoninogeen PCT snel toe onder de inductiestimulatie van bacteriële toxines en inflammatoire cytokines, en het niveau van serum-PCT weerspiegelt de ernstige toestand van de ziekte en is een goede indicator voor de prognose.

0,2 Cellen en adhesiefactoren

Celadhesiemoleculen (CAM) zijn betrokken bij een reeks fysiopathologische processen, zoals de immuunrespons en ontstekingsreactie, en spelen een belangrijke rol bij het tegengaan van infecties en ernstige infecties. Deze omvatten IL-6, IL-8, TNF-a, VCAM-1, enz.

03 Endotoxine, G-test

Gram-negatieve bacteriën die in de bloedbaan terechtkomen en endotoxine vrijgeven, kunnen endotoxemie veroorzaken; (1,3)-β-D-glucaan is een van de hoofdstructuren van de schimmelcelwand en is aanzienlijk verhoogd bij schimmelinfecties.

04 Moleculaire biologie

DNA of RNA dat door micro-organismen in het bloed wordt vrijgegeven, wordt getest, of na een positieve bloedkweek.

05 bloedkweek

Bacteriën of schimmels in bloedkweken zijn de ‘gouden standaard’.

Bloedkweek is een van de eenvoudigste, meest nauwkeurige en meest gebruikte methoden om bloedbaaninfecties op te sporen en vormt de pathogene basis voor het bevestigen van bloedbaaninfecties in het lichaam. Vroegtijdige detectie van bloedkweken en vroege en juiste antimicrobiële therapie zijn de belangrijkste maatregelen die moeten worden genomen om bloedbaaninfecties onder controle te houden.

Bloedkweek is de gouden standaard voor de diagnose van bloedbaaninfectie, die de infecterende ziekteverwekker nauwkeurig kan isoleren, kan worden gecombineerd met de identificatie van geneesmiddelgevoeligheidsresultaten en het juiste en nauwkeurige behandelplan kan opleveren. Het probleem van de lange positieve rapportagetijd voor bloedkweken heeft echter invloed gehad op de tijdige klinische diagnose en behandeling, en er is gemeld dat het sterftecijfer van patiënten die niet met tijdige en effectieve antibiotica worden behandeld met 7,6% per uur stijgt na 6 uur behandeling. de eerste hypotensie.

Daarom wordt bij de huidige bloedkweek en identificatie van de gevoeligheid voor geneesmiddelen voor patiënten met vermoedelijke bloedbaaninfecties meestal gebruik gemaakt van een rapportageprocedure op drie niveaus, namelijk: primaire rapportage (rapportage van kritische waarden, uitstrijkjes), secundaire rapportage (snelle identificatie en/of directe gevoeligheid voor geneesmiddelen). rapportage) en tertiaire rapportage (eindrapportage, inclusief stamnaam, positieve alarmtijd en standaardtestresultaten voor geneesmiddelgevoeligheid) [7]. Het primaire rapport moet binnen 1 uur na het positieve rapport over de bloedflacon aan de kliniek worden gerapporteerd; Het is raadzaam om het tertiaire rapport zo snel mogelijk in te vullen (doorgaans binnen 48-72 uur voor bacteriën), afhankelijk van de laboratoriumsituatie.