Snelle diagnose van bloedbaaninfecties

Bloedstroominfectie (BSI) verwijst naar een systemisch inflammatoire respons syndroom veroorzaakt door de invasie van verschillende pathogene micro -organismen en hun toxines in de bloedbaan.

Het verloop van de ziekte wordt vaak gekenmerkt door activering en afgifte van inflammatoire mediatoren, wat een reeks klinische symptomen veroorzaakt zoals hoge koorts, koude rillingen, tachycardie kortademigheid, uitslag en veranderde mentale status, en in ernstige gevallen, schok, DIC en multi-organisatie, met een hoge sterfte. Verworven Ha) sepsis en septische schokgevallen, goed voor 40% van de gevallen en ongeveer 20% van de IC -verkochte gevallen. En het wordt nauw geassocieerd met slechte prognose, vooral zonder tijdige antimicrobiële therapie en focale controle van infectie.

Classificatie van bloedbaaninfecties volgens de mate van infectie

Bacteremie

De aanwezigheid van bacteriën of schimmels in de bloedbaan.

Septikemie

Het klinische syndroom veroorzaakt door de invasie van pathogene bacteriën en hun toxines in de bloedbaan, is een ernstige systemische infectie.

Pyohemie

Levensbedreigende orgaandisfunctie veroorzaakt door ontregeling van de reactie van het lichaam op infectie.

Van grotere klinische zorg zijn de volgende twee bijbehorende infecties.

Speciale katheter-geassocieerde bloedbaaninfecties

Bloedstroominfecties geassocieerd met katheters geïmplanteerd in bloedvaten (bijv. Perifere veneuze katheters, centrale veneuze katheters, arteriële katheters, dialysekatheters, enz.).

Speciale infectieuze endocarditis

Het is een besmettelijke ziekte die wordt veroorzaakt door de migratie van pathogenen naar het endocardium- en hartkleppen, en wordt gekenmerkt door de vorming van overbodige organismen in de kleppen als een vorm van pathologische schade, en door embolische infectiesmetastase of sepsis als gevolg van ontslagen organisme.

Gevaren van bloedbaaninfecties:

Een bloedbaaninfectie wordt gedefinieerd als een patiënt met een positieve bloedcultuur en tekenen van systemische infectie. Bloedstroominfecties kunnen secundair zijn aan andere plaatsen van infecties, zoals longinfecties, buikinfecties of primaire infecties. Er is gemeld dat 40% van de patiënten met sepsis of septische shock wordt veroorzaakt door bloedbaaninfecties [4]. Geschat wordt dat 47-50 miljoen gevallen van sepsis elk jaar wereldwijd plaatsvinden, wat meer dan 11 miljoen doden veroorzaakt, met een gemiddelde van ongeveer 1 overlijden om de 2,8 seconden [5].

Beschikbare diagnostische technieken voor bloedbaaninfecties

01 PCT

Wanneer systemische infectie en inflammatoire reactie optreden, neemt de secretie van calcitoninogeen PCT snel toe onder de inductiestimulatie van bacteriële toxines en inflammatoire cytokines, en het niveau van serum PCT weerspiegelt de ernstige toestand van de ziekte en is een goede indicator van de prognose.

0,2 cellen en adhesiefactoren

Celadhesiemoleculen (CAM) zijn betrokken bij een reeks fysiopathologische processen, zoals immuunrespons en inflammatoire respons, en spelen een belangrijke rol bij anti-infectie en ernstige infectie. Deze omvatten IL-6, IL-8, TNF-A, VCAM-1, enz.

03 Endotoxine, G -test

Gram-negatieve bacteriën die de bloedbaan binnenkomen om endotoxine af te geven, kunnen endotoxemie veroorzaken; (1,3) -β-D-glucan is een van de belangrijkste structuren van de schimmelcelwand en is aanzienlijk verhoogd in schimmelinfecties.

04 Moleculaire biologie

DNA of RNA dat door micro -organismen in het bloed wordt vrijgegeven, wordt getest, of na een positieve bloedcultuur.

05 Bloedcultuur

Bacteriën of schimmels in bloedculturen zijn de "gouden standaard".

Bloedcultuur is een van de eenvoudigste, meest nauwkeurige en meest gebruikte methoden om bloedbaaninfecties te detecteren en is de pathogene basis voor het bevestigen van bloedbaaninfecties in het lichaam. Vroege detectie van de bloedcultuur en vroege en juiste antimicrobiële therapie zijn de primaire maatregelen die moeten worden genomen om bloedbaaninfecties te beheersen.

Bloedcultuur is de gouden standaard voor de diagnose van bloedbaaninfectie, die de infecterende pathogeen nauwkeurig kan isoleren, combineren met de identificatie van de gevoeligheidsresultaten van geneesmiddelen en het juiste en nauwkeurige behandelingsplan geven. Het probleem van de lange positieve rapportagetijd voor de bloedcultuur heeft echter invloed gehad op de tijdige klinische diagnose en behandeling, en er is gemeld dat het sterftecijfer van patiënten die niet met tijdige en effectieve antibiotica worden behandeld met 7,6% per uur toeneemt na 6 uur van de eerste hypotensie.

Daarom gebruiken de huidige bloedcultuur en identificatie van de gevoeligheid van geneesmiddelen voor patiënten met vermoedelijke bloedstroominfecties meestal een drieledige rapportageprocedure, namelijk: primaire rapportage (kritische waarderapportage, uitstrijkresultaten, afdrukresultaten), secundaire rapportage (snelle identificatie of/en directe drugsgevoeligheidsrapportage) en tertiaire rapportage (eindrapportage, inclusief straindnaam, alarmtijd en standaard drugsgevoeligheidsresultaten) [7]. Het primaire rapport moet binnen 1 uur na het positieve bloedflacon rapport aan de kliniek worden gerapporteerd; Het Tertiaire rapport is raadzaam om zo snel mogelijk te worden voltooid (meestal binnen 48-72 uur voor bacteriën) afhankelijk van de laboratoriumsituatie.