Is MRD-test noodzakelijk voor longkankerpatiënten?

MRD (Minimal Residual Disease), of Minimal Residual Disease, is een klein aantal kankercellen (kankercellen die niet reageren op behandeling of resistent zijn) die in het lichaam achterblijven na een kankerbehandeling.
MRD kan worden gebruikt als een biomarker. Een positief resultaat betekent dat er na de kankerbehandeling nog steeds restletsels kunnen worden gedetecteerd (er worden kankercellen gevonden en de restkankercellen kunnen actief worden en zich gaan vermenigvuldigen na de kankerbehandeling, wat leidt tot een terugkeer van de ziekte). Een negatief resultaat betekent dat er na de kankerbehandeling geen restletsels worden gedetecteerd (er worden geen kankercellen gevonden).
Het is bekend dat MRD-testen een belangrijke rol spelen bij het identificeren van patiënten met niet-kleincellige longkanker (NSCLC) in een vroeg stadium met een hoog risico op terugkeer en bij het bepalen van aanvullende therapie na radicale chirurgie.
Scenario's waarin MRD kan worden toegepast:

Voor operabele longkanker in een vroeg stadium

1. Na radicale resectie van patiënten met niet-kleincellige longkanker in een vroeg stadium wijst MRD-positiviteit op een hoog risico op recidief en vereist nauwlettend toezicht. MRD-monitoring wordt elke 3-6 maanden aanbevolen;
2. Het wordt aanbevolen om perioperatieve klinische onderzoeken van opereerbare niet-kleincellige longkanker uit te voeren op basis van MRD en zoveel mogelijk perioperatieve precisiebehandelingsopties te bieden;
3. Het is raadzaam om de rol van MRD bij beide typen patiënten, driver-gen-positief en driver-gen-negatief, afzonderlijk te onderzoeken.

Voor lokaal gevorderde niet-kleincellige longkanker

1. MRD-testen worden aanbevolen voor patiënten die in volledige remissie zijn na radicale chemoradiotherapie voor lokaal gevorderde niet-kleincellige longkanker. Deze testen kunnen helpen bij het bepalen van de prognose en het formuleren van verdere behandelstrategieën;
2. Klinische onderzoeken naar MRD-gebaseerde consolidatietherapie na chemoradiotherapie worden aanbevolen om zoveel mogelijk nauwkeurige opties voor consolidatietherapie te bieden.
Voor gevorderde niet-kleincellige longkanker
1. Er is een gebrek aan relevante studies over MRD bij gevorderde niet-kleincellige longkanker;
2. Het wordt aanbevolen om MRD op te sporen bij patiënten in volledige remissie na systemische therapie voor gevorderde niet-kleincellige longkanker, wat kan helpen bij het beoordelen van de prognose en het formuleren van verdere therapeutische strategieën;
3. Aanbevolen wordt om onderzoek te doen naar op MRD gebaseerde behandelstrategieën bij patiënten in volledige remissie om de duur van volledige remissie zoveel mogelijk te verlengen, zodat patiënten hun voordelen maximaal kunnen benutten.

Het blijkt dat vanwege het gebrek aan relevante studies over MRD-detectie bij gevorderde niet-kleincellige longkanker de toepassing van MRD-detectie bij de behandeling van patiënten met gevorderde niet-kleincellige longkanker niet duidelijk is geïndiceerd.
De afgelopen jaren hebben ontwikkelingen op het gebied van gerichte therapie en immunotherapie geleid tot een revolutie in de behandelingsmogelijkheden voor patiënten met gevorderd NSCLC.
Opkomend bewijs suggereert dat sommige patiënten op lange termijn overleven en zelfs volledige remissie verwachten op basis van beeldvorming. Vanuit de veronderstelling dat sommige patiëntengroepen met gevorderde NSCLC geleidelijk het doel van overleving op lange termijn hebben bereikt, is monitoring van ziekterecidief een belangrijk klinisch vraagstuk geworden. De vraag of MRD-testen hierbij ook een belangrijke rol kunnen spelen, verdient nader onderzoek in verdere klinische studies.